Bloedsuikergehalte

Bloedsuikergehalte is het gehalte aan glucose ofwel druivensuiker (een koolhydraat) in het bloed. Het binnen normale grenzen houden van het bloedsuikergehalte is van groot belang, omdat de lichaamscellen wat betreft hun energie grotendeels afhankelijk zijn van een voldoende aanvoer van dit glucose. Met name de hersenen hebben geen glucosevoorraden en een te laag bloedsuikergehalte kan dan ook tot bewusteloosheid leiden.
Er zijn verschillende hormonen betrokken bij het op peil houden van het bloedsuikergehalte.

Dreigt het gehalte te laag te worden, dan stimuleren hormonen uit de bijnieren een versterkte afgifte van glucose uit de lever. Dreigt het gehalte te hoog te worden (bijvoorbeeld vlak na een koolhydraatrijke maaltijd), dan zorgt insuline uit de alvleesklier ervoor dat ook dit weer wordt gecompenseerd.

Een ziekte waarbij de regeling van het bloedsuikergehalte is verstoord is suikerziekte (diabetes mellitus). Hierbij is er sprake van een gebrek aan insuline.

Om bloed zo voordelig mogelijk te gebruiken, kan het in bestanddelen gesplitst worden om patiënten via een transfusie alleen datgene toe te dienen wat zij nodig hebben. Donoren kunnen behalve bloed ook alleen plasma afstaan; na centrifugeren geeft men hun de bloedcellen terug, wat bloedarmoede bij hen voorkomt. patiënten met bloedarmoede kan men helpen met afgecentrifugeerde bloedcellen (packed cells).

Uit plasma kan men bloedeiwitten winnen, of men kan het, na vriesdrogen, jarenlang bewaren voor plasmatransfusie, o.a. voor patiënten met brandwonden. Patiënten die geen witte bloedcellen verdragen, kan men leukocytenvrij bloed toedienen. Bloedplaatjes worden o.a. bij leukemie gegeven en patiënten met bloederziekte kan men helpen met uit donorbloed gewonnen stolmiddelen.